Les 2 Definities

Als je te maken hebt met mentale gezondheid, stuit je snel op verschillende technische termen: Bijvoorbeeld verschillende professionele titels voor artsen en therapeuten, maar ook verschillende therapiemethoden. In dit deel willen we je laten kennismaken met de verschillen op basis van de individuele definities om je te helpen de juiste weg te vinden.

Er zijn verschillende therapeutische benaderingen. Deze worden hierna nader omschreven en gepresenteerd om een beter begrip te verkrijgen.

Psychiater                                                                                                                                                                           

Psychiater:

arts voor de psyche (diagnose, behandeling en onderzoek van ziekten of aandoeningen van de geest en ziel); medische studies en specialistische training; kan ook organische aandoeningen behandelen of uitsluiten; medicatie voorschrijv; zich richten op behandeling met medicijnen;

Wanneer u een psychiater moet zien:

  • Exacte verduidelijking van een diagnose
  • Behandeling met medicatie
  • Lange wachttijd voor een psychotherapieplaats
  • Behandelingsplanning

Psycholoog                                                                                   

Psycholoog:

Bestudeert psychologie; kennis van de psyche en hoe perceptie, denken, wil, motivatie en emoties functioneren en interageren, en is in staat dit gedrag te optimaliseren

Psychotherapeut                                                                          

Psychotherapeut: Behandelingsprocedures waarvan het therapeutische effect is gebaseerd op conversatie, actie en relatie tussen patiënt en psychotherapeut.

  • Procedure en methodes (dieptepsychologie, gedragstherapie, psychoanalyse)
  • Zonder medische opleiding mag een psychotherapeut geen medicijnen voorschrijven of arbeidsongeschiktheidscertificaten afgeven
  • Verwijzing door een arts vereist
  • Strikte kwalificatievereisten
  • Een psychiater zal u duidelijk gestructureerde vragen stellen om een diagnose vast te stellen.
  • Een psychotherapeut creëert een open gesprek, bouwt een relatie en vertrouwen op met zijn patiënt om een diagnose te stellen.

Er zijn verschillende professionele behandelingen voor mentale aandoeningen. Deze worden hierna nader omschreven.

Psychoanalyse (S. Freud)/ Dieptepsychologie

                                                                                                                                                                                             

Dieptepsychologie wijst op de fundamentele veronderstelling: Theorie en therapie blijven niet aan de oppervlakte van de psyche. Het doel van de dieptepsychologie is het herkennen en begrijpen van iemands motieven in de diepte onderbewuste ervaring, denken, voelen en gedrag. De therapie spreidt zich uit over een periode van 3-5 jaar (2-3 instellingen in een week - elke 50 min.).

In psychoanalyse gaat men op zoek naar motieven: Verlangens, fantasieën en smeulende conflicten die om verschillende redenen al vroeg uit de bewuste ervaring moesten verdwijnen. Ook herinneringen aan ervaringen die diep zijn onderdrukt in de ziel van een persoon worden onderzocht. Niet zelden ervaren we huidige situaties en gebeurtenissen als een herhaling van het verleden. Ons verleden bepaalt dus ons heden. Deze therapie helpt om de wanorde te begrijpen en zo in staat te zijn anders te reageren in moeilijke situaties. Psychoanalyse omvat niet alleen klassieke psychoanalyse, maar ook andere methoden, zoals:

  • dieptepsychologisch gebaseerde psychotherapie
  • de dieptepsychologie gebaseerde therapie op korte termijn
  • de op dieptepsychologie gebaseerde groepstherapie

De patiënt wordt aangemoedigd om gedachten, fantasieën, gevoelens en sensaties uit te drukken zonder rekening te houden met logica, betekenis of moraliteit. De analist gedraagt zich nogal passief om de patiënt in staat te stellen zich zelfstandig te uiten. Psychoanalyse leidt tot verandering via een terugkeer naar oude herinneringen en gevoelens verborgen in de diepten van de ziel.

Doel: Vroege conflicten en trauma’s aan het licht brengen en de kern van het betreffende probleem identificeren. Conflicten worden doorgewerkt en begrepen. Niet noodzakelijkerwijs het genezen van de symptomen, maar eerder het verkrijgen van fundamentele inzichten, persoonlijkheidsverandering en rijping.

Dit is nuttig wanneer het raadzaam lijkt om therapie te starten vanuit de huidige conflicten en spanningen van een patiënt. De relatie tussen patiënt en therapeut wordt uitgewerkt als model voor relaties en ervaringen in het echte leven van de patiënt.

Doel: Eliminatie of verbetering van de huidige klachten. Verdere veranderingen in de persoonlijkheidsstructuur worden niet gezocht.

Kortetermijntherapieën werken aan een specifiek probleem, focus of conflict dat tijdens de eerste sessies naar voren komt. Het aantal uren is beperkt tot ongeveer 10-40 uur. Dit wordt vaak gebruikt voor het opstellen van rapporten van deskundigen, of in geval van ernstig lijden/crisisinterventie, wanneer een langer verbeterproces onredelijk lijkt. Vaak gevolgd door langdurige psychotherapie.

Groepstherapie is ontstaan uit de noodzaak om psychotherapeutische zorg te bieden aan zoveel mogelijk patiënten en is specifiek gericht op bepaalde problemen en aandoeningen. De therapeut behandelt de hele groep en praat vooral over de groepsevenementen. Alleen in uitzonderlijke gevallen wordt de ervaring van het individu besproken. De groepen bestaan vaak uit 5-10 deelnemers en de sessies vinden wekelijks plaats voor ongeveer 1.5 uur.

Alle methoden voor psychologische dieptetherapie maken gebruik van de factor van de overdracht. In de relatie met zijn therapeut ervaart de patiënt daarmee oude relaties opnieuw. In dit proces brengt hij de gevoelens, gedachten, fantasieën en sensaties die hij met hen associeert over aan de therapeut (of de groep en individuele groepsleden).

Hierdoor kan de therapeut inzicht krijgen in de oude relaties de uitgelokte gevoelens en zo de huidige psychologische situatie veranderen.

Behavioral therapie

                                                                          

  • Holistische kijk op de persoon met zijn individuele, huidige sociale en gezinssituatie en zijn persoonlijke geschiedenis
  • Werkt aan onbewuste motieven, aan verkeerde houdingen in denken en handelen en aan vervormde relatiepatronen
  • 20-45 sessies (ongeveer 50 min)
  • Activiteitsbevorderende therapie met als doel stap voor stap meer te doen
  • Bijvoorbeeld door rollenspel, het creëren van activiteitenplannen en huiswerk voor het testen van het geleerde in de praktijk

Belangrijke modellen van gedragspsychologie zijn:

  • Het versterkerverliesmodel (Lewinsohn)
  • Het geleerde hulpeloosheid model (Seligman)
  • Het cognitieve model (Beck)

In alle benaderingen wordt de levensgeschiedenis van het individu beschouwd als belangrijke factor in de ontwikkeling van de mentale aandoeninge. De gedragspsychologie gaat ervan uit dat de wanorde een expressie is van verkeerde leerprocessen. Deze processen maken de persoon kwetsbaar voor de symptomen. Aangeboren kwetsbaarheid en kwetsbaarheid die door leerprocessen worden vergroot vullen elkaar aan.

Leren door versterking: Ieder mens organiseert zijn of haar gedrag zodanig dat het voor hem of haar succesvol is en daarom wordt men gestimuleerd om deze gedragspatronen te herhalen.

Nieuwe gedragingen worden uitgeprobeerd om aan een negatieve vicieuze cirkel te ontsnappen en opnieuw positieve ervaringen op te doen.

Dit model gaat ook over het leren: De persoon met de aandoening heeft in zijn levensgeschiedenis geleerd – hetzij door een slechte ervaring of door vele gebeurtenissen die voor hem oncontroleerbaar en ondoorgrondelijk bleven – hulpeloos te zijn bij bepaalde situaties, mensen en gebeurtenissen. Hij heeft ervaren dat wat hij ook doet, de gevolgen van zijn daden buiten zijn macht liggen. Dit model wil deze manier van denken en beleven doorbreken en situaties laten zien waarin de betrokken persoon heel goed invloed kan uitoefenen.

Cognitieve gedragstherapie gaat ervan uit dat negatieve gedachten de oorzaak zijn van negatieve gevoelens. Dus: Ik denk dat ik niet in staat en minderwaardig, dus ik voel me waardeloos, onbekwaam en inferieur. Dit is de manier waarop deze mensen hebben geleerd te denken, en dit beeld bepaalt hoe ze de dingen zien. Typische denkfouten zijn: Valse generalisatie, valse conclusies, selectieve perceptie, personalisering, maximalisatie/minimalisering, Denken in zwart-witpatronen.

Dit model is bedoeld om de denkpatronen te veranderen en te doorbreken.

Welke behandeling voor wie?

In het algemeen kan op basis van de huidige onderzoeksresultaten worden gesteld dat specifiek ontwikkelde procedures het meest geschikt zijn voor de behandeling van een specifieke ziekte.

Cognitieve gedragstherapie werd bijvoorbeeld specifiek ontwikkeld voor depressieve aandoeningen en is zeer succesvol geweest. Niettemin hangt de juiste methode van therapie en het succes ervan altijd af van individuele factoren. De belangrijkste factoren zijn het vertrouwen van de patiënt in de gekozen methode en zijn of haar vermogen om samen te werken. Er zijn ook andere methoden dan de hierboven beschreven methoden. We wilden je alleen maar een idee geven over de meest voorkomende.

  • Heb ik een persoonlijke relatie, oogcontact en empathie in de therapeut nodig om me geaccepteerd te voelen?
  • Wil ik een diepe zelfkennis bereiken die wordt gezocht door een analyse op lange termijn?
  • Heb ik een iemand nodig om me te vertellen hoe ik iets concreet moet aanpakken, zoals in de richtlijn aanpak van een gedragstherapeut?
  • Besteed tijdens het eerste overleg aandacht aan uw buikgevoel.
  • Soms wordt een bepaald type behandeling aanbevolen voor bepaalde mentale stoornissen, bespreek dit met uw therapeut.